Zeven dagen waren we in Rusland. We begonnen in Sint Petersburg  Onderweg naar Moskou verbleven we een nacht in Novgorod. Dit is een handelsstad, die in de tijd van Iwan de verschrikkelijke zijn bloeitijd had. Heden ten dage is het een redelijke grote stad met een klooster buiten de stad, een Kremlin en een grote verzameling kerkjes. Deze zijn primair door handelaren gebouwd als pakhuis. Indertijd was het verboden om anders dan voor kerken steen te gebruiken. Houten pakhuizen brandden regelmatig tot de grond af. Vandaar deze plotseling vroomheid. Beneden werden handelsgoederen opgeslagen en op zolder was de kapel. Het hele gebied van het oude centrum aan beide zijden van de rivier is bezaaid met dit soort bouwsels. De tussenliggende houten huizen zijn reeds lang geleden verdwenen.

Iwan de vierde, heerser van Moskou en omgeving, heeft de macht van de stad hardhandig gebroken. Hij heeft links en rechts wat mensen opgehangen en tal van opponenten van de klokkentoren in Novgorod naar beneden gegooid. We weten verder weinig van die tijd. Hij brak de macht van de bojaren (edelen), versloeg de Tartaren en vestigde het Russische rijk. Er zijn nauwelijks documenten. Desondanks vertelt de plaatselijke gids met grote stelligheid, dat er 25000 welgestelde lieden vanuit de klokkentoren naar beneden gegooid zijn om de rest tot medewerking te bewegen. Als je de omvang van de oude stad en de hoogte van de klokkentoren in ogenschouw neemt, dan is dit een absurd aantal...

Ook enigszins ongewis zijn de aantallen slachtoffers van de grote vaderlandse oorlog. Men praat hardnekkig over 25 miljoen. Dit cijfer is kennelijk tot stand gekomen door de officiële bevolkingscijfers van voor en na de oorlog met elkaar te vergelijken. Iedereen kent het spreekwoord: "Je hebt leugens, aartsleugens en statistieken". Met statistieken wisten  communisten en Stalin een geheel nieuwe dimensie te realiseren. Wanneer je twee zulke cijfers van elkaar aftrekt, dan heb je totale nonsens. Het berekenen van het aantal slachtoffers van een oorlog is zo wie zo geen eenvoudig opgave. Een optrekkend leger is erger dan een sprinkhanenplaag. Naast slachtoffers onder de soldaten vallen tal van slachtoffers door honger. Er ontstaan oncontroleerbare vluchtelingenstromen, weinig kinderen worden geboren en kindersterfte is hoog. De gemiddelde levensverwachting daalt door gebrek aan adequate medische verzorging. Men weet dus het aantal zelfs niet bij benadering...

Tussen 1989 en 1995 heeft de grootste economische ramp aller tijden zich voltrokken aan Rusland en onderhorige volkeren. Bij het opbreken van de Sovjet Unie viel binnen enkele weken tijd de handel tussen de republieken compleet stil. In de Sovjet Unie werden dingen centraal aangestuurd en gemaakt. Auto's werden geassembleerd uit onderdelen afkomstig uit meerdere republieken. Iedereen bleef gewoon naar zijn werk gaan, terwijl er door gebrek aan onderdelen niets meer gemaakt kon worden. Van het ene moment op de andere zaten miljoenen mensen duimen te draaien. Ze stonden nog wel op de loonlijst, maar kregen geen salaris meer. De prijs van eerste levensbehoeften steeg door inflatie tot het honderdvoudige. Pensioenen en salarissen hielden daar geen gelijke pas mee. Met name de ouderen gingen in korte tijd van een pensioen van ca. 1100 gulden terug naar iets  van nauwelijks 50 gulden. Het was een ongekende schok. Pas de laatste jaren beginnen met name de jongeren weer tot redelijke inkomens te komen. Zonder kinderen ben je als oudere echter aangewezen op bedelen, scharrelen of vuilnisbakken.