De aanleiding voor het lange weekend naar Weilburg was de mogelijkheid om een kanotocht te maken en om diverse treinstations te kunnen bekijken. Ik ben een waterliefhebber. Boven drijf ik volledig gekleed in de rivier. Het was tamelijk warm en wat afkoeling kon ik wel gebruiken. Gedurende de tocht ben ik meerdere malen het water in geweest. Ik was in mijn gewone kleren t.w. spijkerbroek, spijkerjack, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Door het zwemvest is op de foto alleen de kraag van mijn jasje en overhemd nog een beetje droog. Verder is alles passend ondergedompeld. Altijd leuk zo'n volledig gekleed bad.

Bij Weilburg is er een tunnel voor de scheepsvaart. Tegenwoordig wordt deze vrijwel uitsluitend gebruikt voor het kanoën. Beneden aan de tunnel is een dubbele sluis. Achtereenvolgens ga je van de ene sluis naar de andere om een hoogteverschil van ca 20 meter te overbruggen. De andere (enkele) sluizen beperken zich tot 10 meter. Boven twee foto's van de dubbele sluis. Het is een tijdrovende zaak dat schutten. Ik zit droog en volledig gekleed in de kano. Een zwemvest is verplicht. Iemand die op deze locatie uit de boot valt kan gemakkelijk verdrinken. Zelf ben ik vast van plan om volledig gekleed te gaan zwemmen. Maar natuurlijk niet in een sluis...

Boven de ingang van de tunnel. Het water staat hier twintig meter hoger, dan in het volgende rak. Dank zij de sluizen is er scheepvaart mogelijk van de rijn tot aan Giessen. De diepgang van de gebruikte schepen kan niet meer zijn dan veertig centimeter. Anders kun je bij bepaalde stroomversnellingen gewoon niet verder. Er zullen tijden in het jaar zijn, dat de tocht stroomopwaarts niet mogelijk is. Door de kanalisatie van de Lahn kun je gedurende het hele jaar kanoën. Alleen bij hoogwater is het niet toegestaan. Ditmaal was het geen enkel probleem. Het had weliswaar geregend in de afgelopen tijd, maar niet zoveel dat het ergens te hoog stond. Beneden een foto van Loek bij het begin. Ik zit in iets wat je een kajak zou kunnen noemen. Het water van de Lahn is overal minstens twintig meter breed. Op deze foto en volgende is dat goed te zien. Het is een beetje een gezapig riviertje. Als je nat wilt worden, zul je het zelf moeten doen.

Het was ruim 29 graden. Ik was vastbesloten om bij de eerst volgende gelegenheid volledig gekleed te water te raken. Boven spat ik mijn broek nat. Op de eerste foto is hij nog grotendeels droog. Op de tweede foto is mijn broek en slipje helemaal glimmend van het water. Mijn bovenkleding is nog droog. Eerder op de Lesse heb ik op vergelijkbare wijze mijn kleren nat gespat. Daar ben ik evenwel niet gaan zwemmen. In het voorjaar was het daarvoor gewoon nog wat te koud. Bovenaan de pagina een foto, waarbij ik tot mijn nek in het water lig. Beneden ben ik het water ingelopen. Op de eerste foto staat het tot aan mijn kruis. Mijn bovenkleren zijn alleen een beetje vochtig. Op de tweede foto de situatie nadat ik languit heb gedreven in de rivier en van top tot teen doorweekt uit het water klim om de tocht voort te zetten.

Elke tien kilometer is er een sluis. Afhankelijk van de vraag of de sluis vlak voor je neus dichtgaat of niet kost dat een kwartier tot een half uur. De deuren van de sluis worden gesloten en een afsluitbaar schot is naar beneden aan het einde van de sluis en aanvankelijk omhoog bij de andere deur. Zodra iedereen in de sluis is wordt de achterste deur dicht gedraaid en de voorste opengezet. Zodra het waterniveau in de sluis gelijk is aan het niveau erachter, dan kan de deur open en kun je verder varen.