Op de laatste dag wist ik Loek over te halen om een bezoek te brengen aan de werken van Calatrava. In de strijd om de aandacht van toeristen tussen Barcelona, Sevilla, Madrid, etc. in de jaren 80 van de vorige eeuw besloot het gemeentebestuur van Valencia de bekende architect Calatrava de opdracht te geven tot het realiseren van een reeks futuristische gebouwen. Calatrava maakt inderdaad mooie gebouwen. Het kost altijd wel wat meer dan aanvankelijk begroot. De bouwkundige staat van de gebouwen vereist daarna voorturende aandacht. We kwamen aan bij de gebouwen tijdens een regenstorm. Het water komt daarna op de meest onverwachte plaatsen uit de bouwwerken zetten. Afschot, goten, etc. daar doet deze architect niet aan...

Het moge duidelijk zijn, dat ik niet alleen voor de gebouwen kwam. In de vijvers rondom de gebouwen is het mogelijk allerlei meer en minder futuristische vaartuigen te huren. Op het bord bij de kaartjesverkoop kun je alle varianten bekijken. Eerder was ik al eens met een Glasfiber kano het water op geweest. Op het moment, dat ik een kaartje kocht was er sprake van een regenstorm. Je kon uitsluitend 10 minuten een bootje huren en aanvankelijk was men bang, dat ik i.v.m. de regen wellicht meer tijd zou claimen door te wachten tot het weer droog was. Aangezien het mijn bedoeling was om in vol ornaat in de vijver te vallen, was een regenstorm niet mijn grootste probleem. Ik heb doorgezet en even later stond ik op het water op weg naar een gekleed bad...

De regenstorm was zo weer voorbij. Ik kreeg een plank met motor. Ik werd geïnstrueerd in het gebruik van de motor. Hoofdschuddend zag men mij vertrekken. Vrij snel had ik het systeem in de gaten. Nu was het nog de kunst om een nat pak te halen in de buurt van Loek, zodat er fraaie beelden zouden ontstaan van mijn volledig geklede duik in het vijver. Naderhand bleken er overigens meerdere fotograven langs de kant te staan, die een centje probeerden bij te verdienen met foto's van dapperen op een plank. Normaliter valt er niemand in het water. Teruggekomen bleken er van mij meer dan vijftig foto's gemaakt te zijn, die allen mee kon krijgen voor het bedrag van 15 euro. Beneden een selectie van mijn avonturen uit deze overvloed...

Hier sta ik droog op de kant te wachten tot de plank beschikbaar zou zijn. Beneden de enige droge foto. Normaliter wordt deze gemaakt van iedereen, die zoiets huurt. Het vervolg, zoals bij mij, gebeurt vrijwel nooit. Iedereen probeert angstvallig droog te blijven. En dat is eerlijk gezegd niet moeilijk. Als je netjes in het midden van de plank blijft staan, dan is de constructie zo stabiel als een huis. Zelf ging ik natuurlijk aldra proberen wat het effect was als je niet in het midden bleef staan...

Hier klim ik voor de eerste keer terug op de plank, nadat ik in het water ben gevallen. Aan de kant werd luid gejuicht. De fotograaf miste het cruciale moment (t.w. het vallen van de plank). Ik ben nat tot aan de riem van mijn broek. Voor de rest is nog alles droog. Dus daar moet iets op verzonnen worden...

Dit is de tweede poging. De fotograaf is nu wel wakker. Ik slaag erin het evenwicht dusdanig te verstoren, dat ik helemaal languit in het water terecht kom. Ditmaal ben ik wel van top tot teen doorweekt. De beheerders van het speelgoed overwogen op dit moment om mij te komen redden. Dat zou jammer geweest zijn, omdat ik nog ruim 5 minuten had om nog een paar keer helemaal kopje onder te gaan.

Op de laatste foto sta ik bij de borden, waar iedereen selfies kan schieten als bewijs van zijn aanwezigheid in Valencia. Meestal is onderwerp daarbij natuurlijk niet van top tot teen doorweekt. Ik en Loek waren zeer tevreden over het resultaat van ons bezoek aan Calatrava. Een compleet geklede duik in de vijver zonder dat iemand in de gaten had, dat het geen onhandigheid was van mij, maar opzet. Dezelfde dag heb ik nog een duik genomen in zee in weer andere kleren.