In Porto Moniz is de belangrijkste attractie van het toeristenplaatsje de beide natuurlijke zwembaden. Met enige regelmaat wordt het water ververst resp. aangevuld door de golven van de oceaan. Het is niet druk. Beneden het zwembad bij het hotel, waarvoor betaald moet worden. Er zijn een paar zwemmers. Het tweede zwembad blijkt vrij toegankelijk. Ik ben in spijkerbroek, jacket, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen en ben vastbesloten van de gelegenheid gebruik te maken om een spontaan volledig gekleed bad te nemen. Op de eerste foto is alles nog droog. Maar dat blijft niet zo. Alles van top tot teen moet nat...

Bij de waterkant aangekomen stap ik op de eerste trede. Het is niet duidelijk of mijn sokken nog droog zijn. Dat is zeker niet het geval bij het betreden van de volgende tree. Je ziet twintig centimeter onder het heldere water de schoenen. Broekspijpen zijn nat tot de kuiten. Bij de volgende stap ben ik nat tot boven de knieën.

Daarna de laatste tree voordat de situatie kritiek wordt. Spijkerbroek is nat tot vlak onder het kruis. Nog een stap verder en het zwarte slipje wordt nat.

De volgende tree blijkt niet te bestaan. Als ik dat had geweten, dan was ik wel een beetje door de knieën gegaan om mijn broek geleidelijk nat te maken. In werkelijkheid resulteerde nog een stap achteruit, dat elke steun onder mijn voeten verdwijnt en dat ik moet zwemmen om boven te blijven resp. terug te gaan naar de trap. Compleet doorweekt kom ik terug aan de kant. Zelfs de schouders zijn helemaal nat geworden tijdens de zwemtocht. Druipend, compleet doorweekt en dolgelukkig klim ik weer aan wal. Alles is zoals gepland helemaal van top tot teen drijfnat geworden. Niets is zo leuk als een onverwacht, spontaan nat pak...