Aan het einde van het strand op de laatste dag ligt de vissershaven. 's Morgens in de vroegte leggen de boten aan in de haven en wordt de vis te koop aangeboden. Om de vis goed te houden nemen de boten grote hoeveelheden versplinterd ijs aan boord. Het wordt in stukken van 100 * 60 * 35 aangevoerd via een lopende band. Aan boord van het schip worden deze blokken met een of ander apparaat en oorverdovend lawaai versplinterd. Het ijs vliegt in het rond en de werkers staan er om heen. Bij een temperatuur van dertig graden in de schaduw is een splintertje ijs op de kleren of in het gezicht niet zo'n probleem.
De laatste twee dagen worden doorgebracht aan het strand in badplaatsen vooral bedoeld voor de Thais zelf. De verstrekkingen vallen daardoor wat tegen, maar vele honderden Thais, die volledig gekleed in de golven aan het spelen waren, geven compensatie. Iedereen houdt letterlijk alles aan. Op een brommertje of met een auto rijden ze naar het strand, trekken hun sloffen uit en lopen zo het water in. Iedereen draagt minimaal een tshirt. Veel zijn in slobberige korte broek, die desondanks aardig tegen het lijf trekt. Sommige zijn in lange broek. Op een brommertje kan het immers best frisjes zijn ook al is het 35 graden in de schaduw.
Langs de kust worden een groot aantal bananenboten geëxploiteerd, getrokken door kleine speedbootjes. De jeugd gaat massaal met deze bananen het water op en eindigen een of meer malen luid gillend in het water. Ik zag een keertje twee jongens met lange broek op de banaan plaatsnemen. De een droeg een camouflagebroek, T-shirt en dressed overhemd. De ander een pantalon. Samen met drie anderen in korte broek gingen ze, bij aanvang nog helemaal droog, meerdere malen volledig kopje onder. Direct na aankomst in de badplaats ben ik net zoals de Thais een keertje met spijkerbroek, etc. het water in gelopen en heb een half uurtje gezwommen met T-shirt en overhemd. Een andere keer ben ik na de lunch naar een van de bananenboten gelopen. Voor 200 bath kon ik een tochtje maken. Het was een beetje teleurstellend. De jongen meende, dat ik niet nat mocht worden. Weliswaar had ik natte broekspijpen, maar voor de rest kwam ik helemaal droog terug aan de kant.
Fotograferen was een beetje lastig. De afstanden zijn groot. Het (tegen)licht is niet erg geschikt. Het is niet eenvoudig om volledig geklede mensen te fotograferen, als ze tot aan hun schouders in het water staan. Er was iemand gekleed in lange broek, wollen trui en met muts (tegen de zon) met een metaaldetector, die op een gegeven moment zomaar met detector en al langzaam de zee in liep. Ik heb er foto's van gemaakt, terwijl de waterstand geleidelijk aan tot aan z'n schouders kwam. In de vissershaven waren drie jongens bezig het wier van een boot te halen en lagen naast de boot in het water. Alle drie waren ze gekleed in lange broek, trui, tshirt en wollen muts. Ik heb dit opmerkelijke drietal uitvoerig gefotografeerd. Ook toen ze weer druipend op de boot klommen. Op een ander moment zag ik een jongen met splinternieuwe spijkerbroek, compleet doorweekt over straat lopen.
De volgende dag wist ik een meisje uit ons gezelschap over te halen samen met mij een tochtje te maken op een banaan. Dit keer nadrukkelijk erop gewezen, dat we echt nat wilden worden. Het meisje inspireerde de volledig geklede jongen op de trekboot zichtbaar. Het ging verschrikkelijk hard. In de bocht aan het einde van het strand vlogen we door de vaart met z'n tweeën van de banaan af. Ik was mijn bril kwijt door de klap en op slag compleet doorweekt. We klommen weer op de boot en het proces herhaalde zich nog een paar keer. Jammer van de bril. De verzekering betaalde150 gulden, terwijl hij aanzienlijk duurder is geweest. Direct betreffende doorlopende reisverzekering opgezegd. Wat heb je nu aan een verzekering, die wel jarenlang premies vangt, maar als er echt eens schade is, niet thuis is.
