Dat was een verbijsterende ervaring. Het wereldberoemde meer en paleis in Udaipur uit de James Bond film Octopussy, lag helemaal droog. In onze twee reisgidsen stond er niets over. Anderen in de bus hadden Lonely Planet, waarin naast echt goede restaurants ook dit soort essentiële wetenswaardigheden vermeld staan. De volgende keer nemen we hem ook. Als reden voor het droogvallen van het 'kunstmatige' meer wordt het uitblijven van Moesson genoemd. Meer voor de hand ligt waterbehoefte van de boerenstand in de buurt, de verminderde macht van de Maharadja en het bestrijden van de chronische muggenplaag die voorheen de stad teisterde. Het beroemde Lake palace is tegenwoordig een van de duurste hotels van India. Je moet twee jaar van tevoren reserveren. Je kunt het alleen bekijken door te reserveren voor verblijf of diner. Plaatselijke bevolking en toeristen kunnen alleen in de buurt komen door er naartoe lopen over de droge meerbodem.

Als zuinige Nederlanders zijn we natuurlijk gaan lopen. Ook hadden we uit Lonely Planet begrepen, dat we beter het avondeten konden reserveren bij het restaurant in het stadspaleis. Het was een behoorlijke wandeling om te voet bij het Lake-palace te komen. Ons hotel lag helemaal aan de andere kant. De toegangsweg langs het drooggevallen meer wordt bewaakt. Tussen het stadspaleis en Lake-palace hebben ze een groot gat gegraven, waarin wat water is blijven staan dat het mogelijk maakt met de boot het paleis te bereiken.  Na reserveren voor het stadspaleis mochten we weliswaar doorrijden met onze Tjsuk-Tsjuk om vanaf het landhoofd een blik te werpen. Maar echt dicht bij het waterpaleis konden we niet komen. We zijn daarom gewoon te voet door de stad over de heuvel naar het andere eind van het meer gelopen, waar je via een prachtige poort ook als gewone sterveling het meer kunt bereiken. Boven een foto, waarin ik zelf tot mijn middel in het 'virtuele' water sta.

Bij het vorige bezoek was Udaipur een van de hoogte en dieptepunten van de reis. Met de boot zijn we het meer op geweest voor een bezoek van het Lake palace. In het eigen hotel werden we het slachtoffer van een verbijsterende horde muggen. De hele twintig meter hoge hal hing er vol mee. Ook liep iedereen dank zij de 'heerlijke' moesaka uit het lopende buffet een voedselvergiftiging op. Ook ditmaal was het bezoek onvergetelijk. Naast het node missen van hordes muggen, was het compleet ontbreken van een meer wat schokkend. Aangekomen in de stad ontzegde ik mij een drankje om direct naar het meer te lopen. Ik heb meer dan een uur rondgelopen en kon het simpelweg niet vinden. Vanaf ons hotel in een klein paleisje van een broer van de Maharadja blijkt er geen eenvoudige toegang tot het meer. Uitgedroogd en nogal ontstemd kwam ik terug in het hotel, waar aan de hand van kaarten werd geprobeerd het meer alsnog te lokaliseren. Pas bij de ochtendexcursie naar het stadspaleis kreeg ik de kans een blik op het weidse en o zo lege wereldwonder te werpen.

Het stadspaleis is een ware schoonheid. De complete bovenkant van de heuvel is ermee bedekt. Het bestaat uit een harem, de zetel van de maharadja en nog wat woonpaleizen van de familie. De maharadja woont nog in een zijvleugel. Het hoofdpaleis is een museum geworden. Zoals wel meer het geval is in India valt de collectie wat tegen, vooral in vergelijking met de schoonheid van het gebouw zelf. Hoog in het gebouw heb je allerlei woonruimten, waar de wind vrij spel heeft en voorheen in combinatie met waterbassins voor een leefbare atmosfeer zorgden in de moordende hitte van de Indiase zomers. Voor Jaipur de fakkel overnam was Udaipur de hoofdstad van Rajasthan. De relatief kleine bevolking deed deze vooraanstaande positie teloorgaan. Door het droogvallen van het meer is ook de voorheen onuitputtelijke toeristenstroom drooggevallen.

Naast het stadspaleis hebben ze een mooie tempel. Elke centimeter oppervlak is bedekt met beeldhouwwerk. De eerste maal in India hebben we meer van dit soort tempels gezien. We hadden een plaatselijke gids, die de anderen van de groep een meer dan drie kwartier durend exposé heeft gegeven, terwijl ik aan het fotograferen en filmen was. Nu zal ik dus nooit weten wat het allemaal voorstelt. Onder een prachtige foto van het stadspaleis in de namiddag vanaf het drooggevallen meer, waarbij het zielige kunstmatige waterplasje mooi uitkomt. Voorts wat beeldhouwwerk en schilderingen uit de stad op deuren en muren. We sliepen ditmaal op de eerste verdieping te midden van prachtige bougainville in het prinselijke paleis. Heel erg romantisch, maar in vergelijking met andere hotels ouderwets, origineel en wat Spartaans...