Dordrecht - In de loop van de jaren kwamen we meerdere malen in Wenen. De eerste maal waren we erin maart 1993. Het was 'waterkoud' en we brachten grote delen van de tijd door in de verwarmde trams rijdend heen en weer over de 'ringbaan'. De tweede maal kwamen we er vanuit Salzburg gedurende een autoreis in oktober 2003. Ook toen was het flink koukleumen. Nu in 2011 kwamen we er midden in de zomer vanuit standplaats Brno. De stad wenen is voor ons nooit uitgegroeid tot een wereldstad, waar het goed toeven is. De eerste maal waren de gebouwen allemaal zwart door de luchtverontreiniging. De tweede maal stond alles in de steigers. Nu waren diverse monumenten klaar en schoongemaakt. Het resultaat was fotografisch gezien niet onaardig...

Het beroemde Hundertwasserhaus (1986) stond ditmaal niet op het programma. Het ligt ergens in de voorsteden en dan ben je gemakkelijk een halve dag zoet. Het is een van de opmerkelijkste bouwwerken in de moderne architectuur. De vorige keer hebben we een aantal foto's genomen, die hier nu dienst doen. Waarschijnlijk is zoals wel vaker bij zulke opmerkelijke architectuur mooier van buiten dan van binnen. Plattegronden, klimaatbeheersing en waterafvoer heeft vaak hebben hevig te leiden onder al die scheve lijnen. Volgens Wim valt het mee. Het was dan ook bedoeld als sociale woningbouw en moest voldoen aan alle daaraan gestelde eisen.

Ook liepen we ditmaal niet aan tegen het Secessionsgebäude en zijn de bovenstaande foto's afkomstig van ons tweede bezoek. Het gebouw staat op de achterzijde van de Oostenrijkse vijftig cent stukken van de euro. Wikipedia schrijft er ondermeer over:

Het Secessionsgebouw (Duits: Secessionsgebäude) in Wenen werd in 1898 ontworpen door de architect Joseph Maria Olbrich. Het was de plek waar de kunstenaars van de Secession-stroming, de Oostenrijkse variant van de jugendstil, bij elkaar kwamen. Aangezien dit mensen waren die zich van de “Akademie” hadden afgescheiden was het ontwerp bedoeld om de draak te steken met de ideeën van het classicisme. In het decoratieprogramma is de laurier het centrale thema. Zo bestaat de koepel uit duizenden vergulde laurierbladeren en honderden laurierbessen. In de volksmond kreeg de koepel al gauw de bijnaam 'de vergulde kool'.

Inmiddels zijn de meeste paleizen in de keizerstad ontdaan van de bruine laag, die de voorgaande keren het aanzien van de stad een treurig aanblik gaf. Diverse gebouwen zijn blinkend wit geworden. Daardoor is de veel toegepaste stijl: Rustica wat aangenamer geworden om te zien. Het maakt behoorlijk uit of een paleis zoals boven aan de pagina roetzwart is of okerkleurig, zoals tegenwoordig. Ook de decoratie van de bovenstaande koepel is aanmerkelijk fraaier in het wit, dan in het grauw. Overal in de stad zie je prachtig opgeknapte gebouwen in Jugendstil en eerdere stijlen. 

Wenen was eeuwenlang een van de belangrijkste steden van Europa. Het was de hoofdstad van de Oostenrijk-Hongaarse dubbelmonarchie. Gedurende lange perioden in de geschiedenis waren de Habsburgse keizers tevens gekozen keizer van Duitsland. Gedurende de 18e eeuw domineerde het Oostenrijkse rijk Europa.

Wikipedia: In 1529 werd Wenen voor de eerste maal vergeefs belegerd door de Turken. De stad hield slechts met moeite stand, tot uiteindelijk een uitbraak van de pest en vrees voor een vroeg invallen van de winter de Turken tot de terugtocht dwongen. Het volgende jaar werden de stadsmuren vervangen door een moderne versterking naar Italiaans voorbeeld. Bastions en een stadsgracht beschermden de muren, en rond de stad werd een brede strook onbebouwd land aangelegd, de "Glacis", zodat de verdedigers vrij schootsveld hadden. De bouw aan deze nieuwe vestingwerken duurde tot in de 17e eeuw. Bij de tweede Turkse belegering in 1683 beschermden ze de stad twee maanden lang, totdat het Turkse leger wegens de komst van een ontzettingsleger geleid door de Poolse koning Jan Sobieski van de stad wegtrok, en het beleg opnieuw onsuccesvol was geweest. Hiermee werd ook de groei van het Osmaanse Rijk tot staan gebracht.

Naast paleizen beschikt de stad wenen over tal van bezienswaardigheden. Er is een prachtige gerestaureerde dom, er staat het parlementsgebouw en het gemeentehuis. Hoewel de stad minder dan twee miljoen inwoners telt is het een aparte deelstaat van Oostenrijk met een waar paleis als stadhuis. Ook buiten wenen is er in Oostenrijk stedenschoon, paleizen en natuurschoon. Hieronder wat foto's van de autoreis naar Salzburg. Fascinerend vond ik indertijd het bezoek aan het Schloss Hellbrunn.

Dit kasteel werd gebouwd door een aartsbisschop. Hij wilde zijn gasten op iets aparts verrassen en heeft daartoe in de tuin zijn Wasserspiele laten installeren. Dit is de publiekstrekker van het zachtgele paleis. Het zijn allemaal fonteinen die onzichtbaar zijn en dan beginnen water te spuiten waar en wanneer u het absoluut niet verwacht. Het water in deze fontein brengt allerlei vernuftige apparaatjes in beweging die een hoop hilariteit veroorzaken. Een stevige waterstraal spuit plotseling een kroon omhoog en laat die zweven in de lucht. Terwijl u ernaar staat te kijken, spuiten kleine waterstraaltjes uit de grond omhoog en zoeken hun weg in uw broekspijp of onder uw rok. En als u op één van de banken tussen de beelden en watervalletjes wilt opdrogen, wordt u door fijne waterstraaltjes bespoten.

We kregen een rondleiding. Ik mocht ook aan de bovenstaande tafel plaatsnemen (uit Wikipedia). Ik wist het fijne er niet van, maar gasten van de aartsbisschop, die op de verkeerde stoel gingen zitten, werden drijfnat. Ik kreeg niet de gelegenheid op de 'verkeerde stoel' te gaan zitten. Het was oktober. In de zomerperiode zullen ze wel wat minder coulant zijn. Helaas hadden we tijdens deze reis geen gelegenheid om nog eens een bezoek aan het  Schloss Hellbrunn te brengen.

In Oostenrijk zijn diverse kastelen en kloosters. Beroemd is de abdij van Melk. Je kunt hem van grote afstand zien liggen op de berg.

Salzburg is het begin van talloze wintersportvakanties. Het is ook een aardige stad. Je hebt een prachtig uitzicht van de citadel over de rivier en de stad.

Oostenrijk staat bekend om zijn meren en ander natuurschoon.