Begin 2008 werd de Confederation Cup gespeeld in Pavlovsk. Het leek aardig om als nieuwe penningmeester van de werelddambond het nuttige met het aangename te verenigen en een bezoek aan Sint Petersburg te combineren met het damtoernooi. Rond Sint Petersburg liggen een groot aantal paleizen van de tsaren. Ook zijn er een groot aantal kloosters. We besloten een autootje te huren, een hotel te nemen in de stad en een rondrit te maken langs de verschillende paleizen. Het beroemdste paleis is dat in Tsarkoje Selo beter bekend als 'Poesjkin'. Het front van dit paleis is slechts 14 meter langer dan Versailles. Vanzelfsprekend was dat dermate klein, dat de er voor de familie van de tsaar onvoldoende ruimte was. Twee paleizen voor zijn vrouw en de kroonprins liggen er vlakbij.
Voor het eerst in 25 jaar had ik mij geplaatst voor de finale van het Nederlands kampioenschap dammen. Het moge duidelijk zijn, dat dat totaal niet de bedoeling was. Maar nu het toch zover was gekomen wilde ik daar het beste van maken. Anatoli Gantwarg, viervoudig wereldkampioen en speler van mijn club, was wel bereid wat trainingen te verzorgen. In het prachtige paviljoen 'des Roses' waar het toernooi gehouden werd, kropen we achter een sleets tafeltje met een dambord en namen mijn partijen door van de halve finales. Het was eigenlijk mijn bedoeling om de hulp van Gantwarg geheim te houden. Maar als je gaat zitten in een ruimte waar 100 andere dammers aan het spelen zijn, dan lukt dat niet erg. Tijdens het Nederlands kampioenschap was de hulp van Gantwarg goed voor 12 punten uit 13 partijen en internationaal meester resultaat. Niet onaardig voor een oude man als ik...
Het paleis van Pavlovsk was een zomerverblijf van de familie. Het heeft naast hoofdgebouw een groot park met allerlei paviljoens. Het paviljoen 'des Roses' hangt vol met kroonluchters versierd met rozen. Het is kennelijk recentelijk gerestaureerd en normaal niet voor buitenstaanders te bezoeken. Van binnen en van buiten een mooi geheel. Het hoofdgebouw is van een Italiaanse architect omgeven door een aangelegde natuurlijke landschapstuin doorsneden door diep uitgesneden rivieren. Je kunt in het kledingmuseum. In maart heeft de sneeuw het voordeel, dat alles feeëriek is. Alleen gaat dit gepaard met wat modder en plassen. Ook laat de temperatuur een beetje te wensen over.
Het huren van een autootje doen we tegenwoordig wel vaker. Het autootje doet het werk. Je hoeft niet te wachten op andere gasten. Ideaal dus. Een beetje jammer is, dat we niet van de diensten van een navigator gebruik konden maken. Daardoor is het wel een beetje zoeken. De namen op de borden zijn in het Russisch. Het is dan vaak god zegen de greep. Diverse keren hebben we flink omgereden. Ook is er nogal wat politie. Deze zou naar zeggen het hoofdje financieel boven water houden door het aanhouden van rijke automobilisten en het innen van wat afkoopsommen (het tarief schijnt 100 roebel te zijn). Wij wisten dat niet. Tweemaal werden we aangehouden voor een kleine overtreding. Maar we wisten het tarief niet, we spraken geen Russisch en zij spraken niet of nauwelijks Engels. Daarom moesten ze ons zonder betaling laten gaan. Hoe pijnlijk allemaal...
Poesjkin was tijdens de oorlog in handen van de Duitsers. Drie jaar lang schoten ze van de heuvels richting Sint Petersburg. Toen hun omsingeling niet langer meer te handhaven was, haalden ze de paleizen leeg, plaatsten restanten munitie binnen en brachten het tot ontploffing. Na de oorlog besloten de Russen deze schanddaad niet op zich te laten zitten. Alleen de muren stonden er nog. Gedurende 50 jaar zijn ze bezig geweest met de restauratie. Het schrijnt enkele procenten van het nationaal product gekost te hebben. Nu staat er een spiksplinternieuw paleis. Mooier dan het ooit geweest is. Voor de gewone Rus is de entree wat duur. Wij vonden een bedrag van 25 euro met de mogelijkheid om binnen te fotograferen erg meevallen. Na de auto geparkeerd te hebben loop je door het park richting het paleis. Door de sneeuwlandschap een prachtig gezicht.
Het paleis is niet het enige, dat na de oorlog onherkenbaar mooi is gerestaureerd. Hetzelfde is gebeurd in Warschau, waar het paleis na de langdurige beschietingen van het Joodse getto door de Russen niet meer dan een meter boven de grond uitstak. Maar het paleis in Poesjkin is het grootste in de wereld. Ook was er geen gebrek aan fondsen. Daardoor is het binnen nu mooier, dan het oorspronkelijk was. Op diverse plekken kun je spectaculaire foto's schieten. Je kunt behalve bij een gang ook je geluk beproeven bij een spiegel. Dan gaan de in elkaar weerspiegelden spiegels de oneindigheid in.
Langs de rivier de Lena in Sint Petersburg liggen twee unieke kloostercomplexen. Het ene wit met licht blauw, het andere rood en okergeel. We zijn er eerder geweest. Echter het complex hieronder is zojuist gerestaureerd. Je kunt de toren in, waardoor de plaatjes nog spectaculairder worden. Het is nog niet helemaal af, maar dat komt wel in orde. Wim vond het wat ver en stopte bij het eerste uitkijkpunt.
Buiten Sint Petersburg langs de Oostzee liggen een aantal paleizen. Het ene Oranienbaum is in restauratie. Het was een project van een vriend van de tsaar, die tijdens de bouw in ongenade viel. Het andere paleis Petershof is net klaar. Het was het speeltje van Tsaar Peter de Grote, die maritieme ambities had. Er loopt een kanaal van het paleis naar de zee. We waren er op maandag en dan is het dicht. Echter gezien het feit, dat er op sommige plaatsen nog plastic voor de ramen zat, moet je je van de inrichting nog niet zoveel voorstellen.