Met de verjaardag van Wim gaan we altijd ergens naartoe. Ditmaal werd het Barcelona. Het was onze tweede bezoek. Later waren we er ook ter gelegenheid van het damtoernooi in Salou. Aanvankelijk hoopten wij eindelijk eens van onze berg met air miles af te komen. Er was een aanbieding naar Barcelona, die in air miles betaald kon worden. Bij het reisbureau aangekomen bleek, dat alleen op bepaalde locaties te kunnen. Daarom maar met echt geld betaald. Het was midden in de warmste zomer van de eeuw. Zelden heb ik met 40 graden in de schaduw door een stad lopen ploeteren. We waren er 25 jaar geleden al eens in de Franco tijd. Wandelen door de buurt achter de Ramblas was toen nog een beetje spannend. Het was nog een echte achterbuurt. Inmiddels is Barcelona onherkenbaar veranderd. Alles is piekfijn opgeknapt. Voor de kust in de haven hebben ze een jachthaven met veel horeca aangelegd.
Een Ramblas is een wandel esplanade in het midden van de stad overschaduwd meestal door platanen, waar het van het midden van de dag tot laat in de avond goed toeven is. Op de beroemde kilometers lange Ramblas van Barcelona is het altijd druk. Allerlei straatkunstenaars proberen voorbijgangers te amuseren. Overal staan tentjes en terrassen, waar je in alle rust het voorbijkomend volk kunt gadeslaan. Halverwege de Ramblas heb je langs de kant dit bijzondere winkeltje. Het is in de stijl van Gaudi. Maar of het van hem is weet ik niet. Barcelona is de stad van Gaudi. Vijf en twintig jaar terug was het meeste van zijn werk zwaar verwaarloosd. Nu worden zijn gebouwen behandeld als het belangrijkste cultuurgoed van de stad. Voorheen (nu niet meer) buiten de stad ligt het Parque Gruell nu onherkenbaar tot op de puntjes gerestaureerd.
Het belangrijkste initiatief van Gaudi is de Sagrada Familia. Zo'n honderd jaar geleden begon hij de bouw, gedeeltelijk met eigen geld. De eerste negentig jaar schoot het niet erg op. Gebrek aan geld was de belangrijkste oorzaak. Vijf en twintig jaar terug bestond het bouwwerk slechts uit twee portalen en wat torens. Nu wordt er driftig gebouwd aan het middenschip. Opmerkelijk zijn de stijlverschillen. In het ene portaal overdadig beeldhouwwerk. Aan de andere kant grote torens naar de mode van de jaren vijftig. Daartussenin het middenschip naar de mode van nu. Persoonlijk vind ik dit deel van het gebouw het smaakvolst. Anderen die na ons komen zullen daar waarschijnlijk anders over denken. Het geld stroomt binnen van de toeristen. Je kunt met lift naar boven en door de spleten de voortgang van het werk bekijken.
Naast de gebouwen van Gaudi staat Barcelona vol met jugendstil en gebouwen uit het verdere verleden. Tussen de haven, Ramblas en het grote centrale plein liggen de middeleeuwen. Heel bekend is het onderstaand pleintje, dat uitkomt op de Ramblas. Vijf en twintig jaar terug stelde in de avonduren de politie zich pontificaal op bij de plein op de Ramblas om ongewenste elementen vanuit de achterbuurt de doorgang te beletten naar het rijkere deel van de stad. Aan de andere kant van de Ramblas heb je nog steeds de overdekte markt. Groente, fruit, vlees, kruiden, vis, kleding, schoenen, etc. staat hier kleurrijk uitgestald.
Met de kabelbaan over de haven heb je een prachtig uitzicht over stad en haven. Ook kun je naar het fort op de heuvel en de stadions van de Olympische spelen. Met een andere kabelbaan kun je dan weer naar beneden. Het was een hele opoffering voor Wim met zijn hoogtevrees. In de verte is nog een van de vele parken te zien. Daarin staan allerlei monumenten uit het verleden en een dierentuin. De topografie van de stad konden we ook goed bestuderen vanuit de open toeristenbus, die gedurende de hele dag zich voort beweegt door de stad. Je kunt als je dat wilt bijna een heel morgen doorbrengen in de bus zonder een keer op dezelfde plaats te komen.
