Sardinië is een van de grootste eilanden van het Middellandse zeegebied, qua grootte gelijk aan België. Van de ene punt naar de andere punt van het eiland is 300 km. Je landt met het vliegtuig in Olbia aan de oostkust in de buurt van de Smeralda stranden. Ons hotel was echter in Oristano 180 km verderop. Ongeveer twee uur te rijden. De hoofdstad Cagliari ligt nog eens 100 km verderop. Dagtochten van minder dan 300 km zijn dan ook nauwelijks mogelijk. Boven een foto van de talrijke waarschuwingstorens voor zeerovers langs de kust. Het eiland is arm. Vijftig jaar geleden waren er nog Sardijnse rovers actief. De bloeitijd van het eiland was in de Romeinse tijd. Rijke Romeinse kooplieden transporteerden graan vanaf het eiland naar Rome en bouwden paleizen en forums. Na deze bloeitijd begonnen middeleeuwen, die duurden tot vijftig jaar geleden. Er was langdurig geen centraal gezag. Iedereen heeft het geprobeerd. Sardinië is heden ten dage een enorm, ruig eiland zonder veel stedenschoon. Er zijn wat zandstranden. Verder zal het altijd wel een buitenbeentje blijven in de toeristenindustrie.

We waren zes dagen op het eiland en bezochten diverse plaatsen afgewisseld met tochten langs de kust. Het landschap langs de kust is zeer afwisselend. Je gaat op de meeste plaatsen vanaf de hoogvlakte 500 meter naar beneden om het water te bereiken. De hoofdstad heeft evenals andere plaatsen iets wat men een historisch centrum noemt. In Cagliari bestond dit uit een paar straten met een zeer ongelijkmatig plaveisel. Lastig met een scootmobiel. Weinig mooie gebouwen. Wel bijzonder is het landschap rijdend langs de kust. Je komt door een soort waddengebied, dat in deze tijd van het jaar vol staat met gele bloemen. In het seizoen kun je verwachten, dat alles hier en op de rest van het eiland geel is van de verzengende hitte van de zon. We boften met het weer. Voor hetzelfde geld had het dagenlang geregend.

De eerste excursie ging naar Alghero. Dat is een kleine havenplaats aan de westkust met een prachtige zeemuur. Het oude centrum omsloten door deze muur is piepklein. Aan de middeleeuwse straten met zeer ongelijkmatig plaveisel ligt nauwelijks iets dat de moeite van het fotograferen waard is. De dom is zeer eenvoudig. De plaats is vooral bekend, vanwege de Neptunisgrot. Je kunt er in het seizoen te voet of met de boot naartoe. In de kerstperiode is alles gesloten. Evenals overal elders in het middellandse zeegebied. Na de lunch en de wandeling op de muren met de auto langs de kust teruggereden naar Oristano. Een mooie tocht. Vooral het eerste stuk is spectaculair.

Een bekende plaats is Bosa. Het heeft een toeristenstrand, een fort, een rivier en middeleeuwse stad. D.w.z. de straten zijn zeer smal en het plaveisel zeer ongelijkmatig. Bij het fort en de rivier zijn mooie plaatjes te schieten. Alles was uitgestorven. We vonden een plek om te lunchen in de binnenstad. Bij het toeristenstrand was geen mens te bekennen. Het fort bleek niet bereikbaar met de auto. Dus na de lunch en het maken van foto's weer verder gereden om het landschap te bewonderen. Op de vierde foto de kenmerkende Middeleeuwse straat, zoals je die overal aantreft. Nauw, kinderhoofdjes en natuurstenen rijplaten voor de auto's. Soms raak je met de spiegels bijna het pleisterwerk van de huizen. De kleuren zijn mooi. Het heeft sfeer. Maar de huizen en gebouwen zijn op zich niet fotogeniek.

De tweede grote plaats van het eiland is Sassari. Pas na de aanschaf van een toeristengids ontdekten we dat het een middeleeuws centrum heeft. Aanmerkelijk interessanter dan Gagliari. Zeer omvangrijk. Er is nog daar niets gebeurt wat in andere steden vaste prik is. D.w.z. autoluw maken en het hele centrum omtoveren in een wandelgebied. Overal in de smalle kronkelige straatjes staan auto's. De enige manier om de grote parkeerplaats in het centrum te bereiken is schurend met de spiegels langs de muren met de navigator. Een enkele keer moesten we steken om een bocht te kunnen maken. De dom is een plaatje. Verreweg het mooiste gebouw van het hele eiland. Op het grote plein staan een aantal paleizen. Mooi gerestaureerd, maar van latere tijd. Er is een universiteit. Ook hier na de lunch verder gereden naar de kust om de laatste uren van het daglicht te benutten voor wat sprookjesachtige plaatjes.

Landschappen zijn hetgeen het eiland het van moet hebben. Ze zijn moeilijk adequaat in beeld te brengen. Mijn camera heeft moeite met goed scherpstellen als iets verder dan 100 meter weg is. Stranden en luchten gaan beter. Bij wat rondrijden in de omgeving van Oristano kwamen we het onderstaande complex tegen. Twee watertorens gecombineerd met een grote koepelkerk. Wim vond de torens lelijk. Ik vond het wel fotogeniek. Op aanraden van een andere Nederlandse gast zijn we langs gereden bij de zwavelbaden van Fordongianus een Romeinse badplaats. Het museum was vanzelfsprekend gesloten, maar het zwavelbad was toegankelijk.

De traditionele kerstreis ging dit jaar naar Sardinië geïnspireerd op het TV-programma over het dorp Ollolai, waar een aantal Nederlandse gezinnen voor één euro een huis kon kopen, mits ze zouden restaureren en een zinvolle bijdrage zouden leveren aan de gemeenschap. Het is een wat grotere plaats. Het ligt hoog in de bergen nabij Nuoro. De jeugd trekt naar de stad. Met buitenlanders wordt geprobeerd de lege plekken in de gemeenschap een beetje op te vullen. Elke bezoekende Nederlander op het eiland is gaan kijken en komt tot dezelfde conclusie. Er is bitter weinig te doen. Een centrum ontbreekt. Herkenbare plekken uit het TV-programma werden niet gevonden. We hebben er een kopje expresso gedronken en zijn verder gereden naar Nuoro en de kust. Onder de karakteristieke kerken van Ollalia en Nuoro. Geluncht in Cala Gonone. Daar ligt een beroemde grot. Evenwel ook hier waren de bootjesmensen op vakantie.