Venetië is een van mooiste en beroemdste steden van de wereld. Allerlei steden proberen toeristisch voordeel te behalen uit de vergelijking met deze parel aan de Adriatische zee. Ook steden zoals Brugge, Amsterdam of Sint Petersburg bekleden zich met de titel Venetië van het Noorden. Alle drie de steden zijn prachtig en volstrekt uniek. Echter elke gelijkenis met Venetië ontbreekt. Niets op deze wereld is te vergelijken met het echte Venetië. De weidse uitzichten, de schitterende paleizen en de prachtige kleuren hebben hun weerga niet op deze wereld. Canal Grande bevaren door duizenden gondels omzoomd met schitterende paleizen heeft geen enkele gelijkenis met de eveneens met prachtige paleizen omklede rivier de Lena in Sint Petersburg.

Vanuit Imola reden we in twee uur over de snelweg naar Venetië. Anderen in ons hotel vonden dat wat ver. Eerder was ik er met de bus vanuit Istrië in Joegoslavië. Dat was onvergetelijk. Wim was er dertig jaar geleden in zijn studententijd met een tentje en een lelijk eend. Hij had er maanden naartoe geleefd. Koortsachtig heeft hij door de straten en  pleinen van een van de mooiste steden ter wereld gezworven. Hij had er zelfs de taal voor geleerd. Echter reeds na enkele dagen moest hij afhaken door de zwermen met muggen op de camping. In Venetië spreken ze een aardig woordje Engels, maar in de rest van Italië was in die tijd ieder woordje Italiaans meegenomen als je een succes van je vakantie wilt maken.

In de bloedhitte (het was immers eind juli) zijn we de stad ingelopen op weg naar het San Marcoplein en Rhialto, de wereldberoemde brug over het Canal Grande. Het is een hele wandeling. Overal zie je bordjes. Overal de prachtig gekleurde en wat vervallen gebouwen. Rond lunchtijd waren we na een prachtige wandeling in de buurt van het San Marcoplein aangekomen. We besloten op tijd een restaurant te zoeken. Het plein staat bekend om zijn gepeperde prijzen. Een paar straten verderop zijn het normale Nederlandse prijzen. We zaten op een terrasje bij een klein restaurant in de schaduw met uitzicht op een romantisch straatje. Het eten was voortreffelijk, goede wijn en de prijs was heel redelijk. Echt een paradijs. Een heel verschil met de inbegrepen lunch (pasta) van tien jaar daarvoor met de groep.

Het bekendste deel van Venetië is het San Marco plein. Je kunt er over de hoofden lopen. De basiliek op het plein is prachtig. De schildering in rood, blauw en goud zijn schitterend. Kennelijk net gerestaureerd. Vanaf het plein heb je prachtig uitzicht over de lagune van Venetië en kun je een boot nemen naar de verderaf gelegen eilanden. We zijn met de boot naar het strandeiland Lido geweest. Het is een mooie tocht. Prachtig uitzicht op de eilanden. Het eiland zelf heeft wat teveel strand naar onze zin. We hebben wat rondgelopen. Langs de weg staan een aantal schitterende Jugendstil panden. Bekend is het Hungaria Palace Hotel.

Teruggekomen op het San Marco Plein te voet de tocht voortgezet langs Canal Grande. Heel bijzonder is de brug, Rhialto. Het was eeuwenlang de enige vaste verbinding over het kanaal. In het midden van de brug heb je winkeltjes. Langs de randen uitzicht over het kanaal. De boog van de brug staat de doorvaart van behoorlijk grote schepen toe. Ook de mensenmenigte door de prachtige straten aan beide zijden van de brug zijn uitzonderlijk. Overal kun je gondels huren. Tal van mensen hoorden we onderhandelen. Het tarief is tegenwoordig 50 euro voor een klein stukje. Er werd weinig gebruik van gemaakt. Wanneer je met een grotere groep bent, is het misschien betaalbaar.

Wij hielden het gewoon bij lopen met zo nu en dan een schitterend uitzicht. Wel vermoeiend bij 35 graden in de schaduw. Maar zo zie je tenminste het echte Venetië. Langs het Canal Grande staan een groot aantal paleizen. Een uitzonderlijk fraai exemplaar zie je boven. Het was heerlijk weer. Ik overwoog nog een duik, maar liet mij weerhouden door het ontbreken van geschikte zwemkleding.

Verderop langs het kanaal ligt een 'nieuwe' brug. Helemaal ingebed in romantisch bebouwing: Een kerk, paleis, winkel of woonhuis. Zo nu en dan passeer je een smalle gracht met varende gondels. Overal zie je witte deuren en raamposten afgewisseld met zachte okerkleur, rood, groen en blauw, terwijl het water onder invloed van het zonlicht pracht groen kleurt.

In de reisgids wordt het meenemen van de auto ten sterkste afgeraden. Geadviseerd wordt naar een parkeerterrein op het vaste land te gaan en met de boot verder te gaan. Wij parkeerden de auto in de enorme parkeergarage op het eerste eiland en waren direct op loopafstand van alle hoogtepunten van Venetië. Kennelijk waren we vroeg, want er was ruimte zat in de garage. Misschien vind men 22 euro per dag wat aan de dure kant. Dat betaal je ook op het Waterlooplein in Amsterdam voor een avondje parkeren.