Cairo behoort tot de grote wereldsteden. Het is een enorme, wat rommelige stad midden in de enorme delta van de Nijl. We vonden het wat tegenvallen. Zoiets als in Bangkok fietsen langs de kanalen, drijvende markt of 'James bond' boten troffen we hier niet aan. De reisleiding zou voor zoiets de voorzet moeten geven. Helaas beperkte deze zich tot het letterlijk uitvoeren van het programma. We verbleven in het Sheraton-hotel bij het vliegveld een half uur buiten de stad. Wat tijdrovend bij excursies. Het hotel heeft vijf sterren. Kenmerkend is dat in zulke hotels bepaalde dingen toch compleet in het honderd lopen. Het ontbijtbuffet was het minste van de hele reis. Ze hadden zes interne restaurants. Behalve de Italiaan was de kwaliteit pover. Allemaal onder het motto: "Veel is goed, groot is lekker".

 

Egypte staat alom bekend om de "vloek van de farao". De nonchalance bij de voedselbereiding is legendarisch. Zonder blikken of blozen kregen we meerdere malen bedorven voedsel voorgezet. Je snapt niet hoe ze het presteren midden in de winter. Zelfs in de hotels ging het wel eens mis. Driemaal hadden we in Cairo een onzinnig goedkope lunch van vijf euro per persoon in open zeildoeken tenten. Bij veel wind is bereiding van voedsel en het goed houden ervan een vrijwel onmogelijk opgave. Een keertje stond een grote ventilator van meer dan een meter doorsnede de vliegen bij de salade weg te houden. Vertrouwenswekkend...  

 

 

Zondermeer het hoogtepunt van de reis was het bezoek aan het Egyptisch museum. Dit relatief 'kleine' museum gebouwd rond 1800 door de Fransen, staat helemaal van onder tot boven vol met uniek materiaal. Het is veel te veel en van alles door elkaar. Strenge selectie van het tentoongestelde materiaal zou de toegankelijkheid verbeteren. We hadden een bekwame, gepromoveerde locale gids. Enerzijds slaagde hij erin een goed beeld te scheppen van de werkelijkheid van Egypte vijfduizend jaar geleden. Anderzijds was hij onstuitbaar. Zelf ben ik na een half uurtje afgehaakt en gaan filmen. Ik had een compleet uur aan film bij mij. Het was te weinig. Met de videocamera zie je meer dan met het blote oog. Uitzonderlijk is de enorme hoeveelheid spullen, die uit het graf van Toetanchamon zijn gekomen. Hoe je zulke enorme kisten een plaats hebt weten te geven in een relatief zo kleine ruimte. Zelfs de gangen van het museum waren eigenlijk te klein. Jullie zouden de film eens moeten komen bekijken. Minutenlang heb ik de kamera langs maskers en mummies laten bewegen. Schitterend...

 

Wellicht hadden we een tweede bezoek aan het museum moeten overwegen. Nu hebben we op de vrije dag alleen wat boodschappen gedaan in het centrum en voor vijf euro per stuk een stel prachtige overhemden aangeschaft (wassen kostte 2 1/2 euro). Na het Egyptisch museum gingen we direct door naar de piramiden. Verpletterend veel steen. Onder aan de bekende piramiden (er zijn er honderden) ligt de Sfinx. Deze is uitgespaard uit de rotsen tijdens het uithakken van de steen voor de eerste twee piramiden. De derde piramide is deels gemaakt van graniet afkomstig uit Assoean een duizend km verderop. Die farao had kennelijk de geldpest. Er zijn aanwijzingen, dat de bouwers geen slaven waren, maar gewone handwerkslieden. 

 

 

 

De tweede dag bezochten we Memphis en Sakhara. Van de stad Memphis is weinig over. Het was in het begin van geschreven geschiedenis de hoofdstad van Egypte, nadat de koning van Opper Egypte de delta van Neder Egypte had overmeesterd zo’n 5000 jaar geleden. Het was gewenst deze ‘recente’ verovering te controleren door tegenover het huidige Cairo aan de andere kant van de Nijl een stad te bouwen. De stad was van leem. Hetzij door het wassende water van de Nijl, hetzij wegens andere strategische belangen, werd na enige tijd de hoofdstad verplaatst naar het huidige Luxor (Thebe) en is Memphis volledig in het niets opgegaan. Er is alleen nog een tuin met beelden. Het grootste, waarlijk enorme beeld ligt plat op de grond onder een afdak. Met een trap klim je naar boven naar de eerste verdieping en kun je prachtige foto’s nemen. De anderen staan in de tuin bij een 'lieve' sfinx.

 

 

In Sakhara (Farao Djozer) ligt een goed bewaard gebleven tempelcomplex. Bij Gizeh was er oorspronkelijk ook zoiets, maar dat is grotendeels verdwenen. Na de indrukwekkende ingang tref je een complete stad aan. Eerst loop je door de tempels om dan over de muren een weg te zoeken naar de stad erachter. Er zijn diverse tientallen meters diepe gaten in de grond. Misschien ook graven ? Je moest goed oppassen niet in de diepte te storten met afscheidende muurtje van amper 40 cm. Hier en verderop zijn diverse tomben bewaard gebleven. Allerlei mensen willen je voor geld een rondleiding geven. We zijn er (misschien ten onrechte) niet op in gegaan. Later zijn we met de hele groep een heel mooi exemplaar binnengeweest. Helaas mocht je daar evenals bij veel andere tomben niet filmen. Eigenlijk moet je dat gewoon naast je neerleggen. Ik zag tal van andere mensen met kamera de tombe binnengaan.

 

 

De derde dag hadden we een facultatieve excursie met een bezoek aan citadel, belangrijkste moskee, oudste kerk, synagoge, etc. Allemaal heel bijzonder. De twee orthodoxe kerken schijnen de oudste op de wereld te zijn. In een woord kun je ze vooral betitelen als 'lelijk'. De moskee in de citadel daarentegen zijn werkelijk een plaatje. Ze vergelijken hem wel met de blauwe moskee in Istamboel. Hij is weliswaar even prachtig en uit dezelfde periode, maar de gelijkenis is verder niet erg treffend. Het is alvast niet een moskee van het gewone type met laag, plat bouwsel, minaretten plus veel versleten tapijt. Van binnen is hij schitterend verlicht. Twee preekstoelen, een mausoleum van de bouwer en op de binnenplaats een fontein. Het geheel gesitueerd tussen en uittorenend boven een groep voormalig militaire kazernes. Nu in gebruik als oorlog- en politiemuseum. De vierde dag zijn we nog eventjes teruggeweest. Op film is het allemaal veel mooier...