In de namiddag kwamen we aan in Assoean waar we de klassieke excursie maakten langs beiden dammen (niets aan te zien) en de beroemde tempel in het water, die tijdens groot onderhoud aan de kleine dam een paar meter omhoog gehaald is naar een hoger gelegen eiland. We kenden hem al maar hebben nu ook redelijke beelden. Voor de rest van Assoean was geen tijd. Ook zat de tocht naar Aboe Simbel er niet in (230 km verderop). Tijdens ons leven zullen we er dus niet meer komen. Want met Egypte hebben we het nu wel weer even gehad. s' Avonds kregen we een half uur durend optreden van Numidische dansers. Het was schitterend. De jongens hadden nog vijf van zulke optredens voor de boeg die avond, maar bij ons waren ze nog vers. Ik had geen film meer en de kamera niet bij mij anders had ik er zeker fraaie beelden van geschoten. In razend tempo zagen we een aantal dansen, een tweepersoons paard en een danser in een aantal rokken, die deze als een razende in de rondte slingerde. Verbijsterend wat een conditie die jongen had. Hij ging maar door en de bonte rokken slierden in twee lagen rond zijn lichaam. Uitermate fraai...

De tempel van Philea dreigde evenals Aboe Simbel grotendeels ten offer te vallen aan de aanleg van de dammen. De lage dam gebouwd door de Engelsen in 1948 zette de tempel een paar meter onder water. Gedurende vele jaren kon je de hogere delen zien uitsteken boven het meer. Bij de aanleg van de hoge dam werd het waterpeil bij de kleine dam tijdelijk verlaagd en heeft men van de gelegenheid gebruik gemaakt om de tempel te redden. Het is een wonderschoon geheel. Met de boot vaar je er naartoe. Zoals gebruikelijk was er een discrepantie tussen het aantal beschikbare boten en de toeristen. Het had gemakkelijk met tien boten gekund. Maar er lagen honderden geduldig te wachten...

In de ochtend van ons vertrek hadden we nog gelegenheid voor een facultatieve tocht met een zeilboot over de Nijl naar een botanische tuin en een Numidisch dorp met scholen en veel schilderachtigheid. Dat resp. de schoolkinderen waren aan Wim en de vrouwtjes wel besteed. Voor mij had het wel wat minder gekund. Met een Faloeka vertrokken we bij onze nijlboot. We hadden diverse mensen met zeilervaring aan boord, die het roer en de zeilen mochten bedienen. Het is kennelijk niet moeilijk. Hoe het had gemoeten zonder hen weet ik niet, want de boot leek mij wat groot om alleen door de eigenaar bediend te worden. De botanische tuin ligt op een eiland in de Nijl. Dat moet lastig geweest zijn in de tijd, dat er nog overstromingen waren. Het is een echt oase van rust. Aan de ene kant heb je zicht op tombe van de Aga Khan. Aan de andere kant zie je Assoean, een verschrikkelijk lelijk hotel en een reeks prachtige vergezichten.

Vervolgens voeren we verder richting het Numidische dorp. Iedereen komt er kennelijk en associeert Assoean met dit dorp. Zelf vond ik het wat rommelig. Ik maakte mij zorgen over mijn voor vijf pond gepoetste schoenen. Je loopt langs lemen huizen, akkers, stallen en wordt binnengeleid in twee scholen. Deze draaien kennelijk op de donaties van de toeristen. Voorts bezoek je een uitspanning, waar gekoelde Coca Cola wordt verstrekt. Ik had het al jaren niet meer gedronken. Wim heeft zich uitgeput in het maken van schilderachtige foto's. Een vrouwtje, een muur van hergebruikte blikjes, een aantal zeer opmerkelijke gevels. Hij heeft inmiddels voor het eerst in lange tijd weer eens doeken gekocht en begon schilderijen te maken naar aanleiding van de foto's. Met name de drinkkruiken aan de top van deze pagina inspireren hem. Overal in het dorp staan zulke aardewerken kruiken met water. Voorbijgangers mogen met de aanwezig beker hun dorst lessen. Door verdamping via het poreuze aardewerk wordt het water gekoeld. Niemand van ons had de moed...