Den Haag - De jaarlijkse kerstreis omvatte ditmaal een cruise over de Middellandse zee samen met de buurvrouw. Wim vond een aanbieding voor 650 euro bij Kras per persoon voor een week. Dat bleek iets duurder uit te pakken. Geen binnenhut, drankenabonnement, brandstoftoeslag(?), etc. Daardoor kwam de basisreis reeds op het dubbele. Niet bepaald goedkoop. Vooral omdat er links en rechts nog allerlei kosten bijkwamen. Het was daardoor met de stip de duurste reis in jaren. Het was een van de talrijke Italiaanse Costa's. Tijdens de kerstperiode blijven de Italianen en Spanjaarden thuis met de familie. Dus dan komen de aanbiedingen om dit soort zeekastelen toch nog een beetje vol te krijgen. De eerste dagen viel het nog mee. Maar daarna kwamen de horden met Italianen en Spanjaarden, die op de aanbiedingen afkwamen. Hele families verstopten met rennende, verstoppertjes spelende kinderen de gangen en pleinen op het schip. Ook het niveau van de keuken was niet wat wij gewend waren van eerdere cruises. Dit doen we niet snel een tweede keer...

De costa's zijn zeekastelen van tien/elf verdiepingen hoog met een capaciteit van maximaal 2500 passagiers plus 1000 man personeel. Zeven verdiepingen met kamers en vier met nutfaciliteiten, zoals restaurants, theaters en zwembaden. Vooral het personeel bij de kamers zit nadrukkelijk te vissen naar fooien. De bedoeling is om 's nachts te varen en overdag aan te leggen bij interessante plaatsen voor excursies. Dat lukt de ene keer beter dan de andere. Barcelona hooguit een halve dag. Wij stapten er op en af. Daardoor was het nog minder. Valencia een hele dag. Mallorca een halve dag. Daarna twee dagen varen naar Palermo. Napels een halve dag en Savona een dag. De uitgangen zitten afhankelijk van de aanlegplaats verdeeld over de dekken 1/3. Op dek 3/4 zit het enorme bediende restaurant. Op dek 9 is er een reeks zelfbedieningsrestaurants met pizza, pasta, patat en ander op Macdonald gelijkende gelegenheden. De jeugd en de mensen, die op de aanbiedingen waren afgekomen vertoefden vooral op dek 9. De zwembaden waren op verdieping 9/10/11. Ik heb er geen gebruik van gemaakt. De glijbanen achter op het schip functioneerden niet. Wij concentreerden ons op dek 3. Er waren drie liftblokken met te samen meer dan 20 liften. De theaters verzorgden de eerste dagen optredens van hoge kwaliteit. De dansers presteerden beter, dan je aan land ooit zult aantreffen. Jong, lenig, enorme vaart. Daarna kwamen een paar dagen de goochelaars en de bingo. Verschrikkelijk...

Barcelona is in principe een van de mooiste plaatsen van de cruise. Echter aangezien we hier op en af de boot gingen was er nauwelijks gelegenheid om  de stad te bezoeken. Op de heenreis kregen we een 'gratis' rondrit aangeboden, omdat de boot pas omstreeks drie uur in de middag zou arriveren. Het verkeer in Barcelona is verschrikkelijk. We gingen de berg op en bezochten de Sagrada Familia. Voor meer was geen tijd. Het licht was schitterend vanaf de berg. Daarna ben je op het schip uren bezig met de administratie. De buurvrouw had een vlucht later genomen en moest het zonder de excursie doen. Dat betekende feitelijk dat ze een complete dag bezig was zich te installeren op het schip zonder gelegenheid iets anders te doen, dan eindeloos wachten. De hele reis was typisch Italiaans. Alles wordt door Italiaans personeel op Italiaanse wijze gedaan. Dat is wat wennen voor mensen uit West Europa. Niets gaat zoals gepland, maar alles komt in orde...

Het had wat voeten in de aarde om bij de eerste stop in Valencia het schip te verlaten. Je denkt, dat een cruise voor iemand die slecht ter been is een uitkomst is. Dat is betrekkelijk. Je kunt je met een rolstoel van het schip laten rijden en je kunt lopen. Soms gaat dat om afstanden van een paar kilometer. Zelden hebben we zoveel gelopen als tijdens deze cruise. Ook het schip is zo groot, dat je je een ongeluk loopt. De buurvrouw heeft zich op de terugweg met een rolstoel van het schip laten rijden. Ze was uren eerder op het vliegveld dan wij. Het had wat voeten in de aarde om elkaar terug te vinden. De timing laat wat te wensen over. Met een fles wijn zijn de vele uren wachten op het vliegveld te overleven. Een beetje jammer in de buurt van een van de mooiste steden van de wereld (Barcelona). De buurvrouw had niet helemaal een juist beeld van de heersende temperaturen rond kerst. Buiten gekomen bij Valencia maakte ze direct rechtsomkeert om een jas te halen. Dat duurde anderhalf uur. Want ze verdwaalde in het schip. Dat is een veel voorkomend euvel van dit soort zeekastelen. Oudere mensen, die wanhopig aan het ronddwalen zijn op zoek naar iets wat ze herkennen. Niet meer gewend aan efficiëntie verzuimen ze om de plattegrond van de drijvende stad vooraf in zich op te nemen...

We zijn in relatief korte tijd driemaal in Valencia geweest. Valencia deden we een half jaar geleden ook al een keer met de buurvrouw. Het is een mooie stad met een oud centrum en een hoop moderne architectuur. Een half jaar geleden vanuit Salou deden we de moderne architectuur. Ditmaal concentreerde wij onsj op het centrum. Het is wat plannen om met zo min mogelijk voetstappen zoveel mogelijk te zien. Het is dan handig als je de stad een beetje kent. Toch blijft het zo groot, dat enig dwalen onvermijdelijk is. Er is een plein met kathedraal, fontein, prachtig postkantoor en theaters. De buurvrouw heeft een eigen willetje en is voortdurend verdwenen. Als reisleider loop je je waarlijk een ongeluk om de groep (van drie) bij elkaar te houden en iets van het programma te volbrengen. Een uniek onderdeel van de stad is de markthal. Hij is Jugendstil en recentelijk ingrijpend gerestaureerd. Voor het eerst konden we hem in volle glorie aanschouwen. In de hal prachtige stands van vlees, vis en fruithandelaren (helverlicht). De buurvrouw was er niet weg te slaan...

Het bezoek aan Mallorca kon niet meer dan een halve dag duren. Daarna moesten we twee dagen varen naar Palermo, Sicilië. Ik hoopte het beroemde treinreisje naar Soller te kunnen maken. Met de taxi aangekomen bij het station bleek hij niet te rijden. In de kerstperiode doet men alles dicht in deze streken. Toeristen moeten maar eventjes voor zichzelf zorgen. Kerst is een familiefeest. Ook voor het personeel van treinen, musea, restaurants, etc. Alles is uitgestorven. We hebben ons toen maar naar het centrum laten rijden. Binnen tien minuten was de buurvrouw in het niets verdwenen en ben ik een uur op zoek geweest om haar weer terug te vinden. Normaliter doe je dat met je mobieltje. Echter om een of andere reden was er geen dekking. Kennelijk waren de providers ook op familiebezoek. Dat was ongeveer de helft van de reis het geval. Dat is bijzonder onhandig met een buurvrouw, die op volstrekt willekeurige momenten winkels in verdwijnt. Ik heb de kathedraal gefotografeerd wat rondgelopen, de anderen teruggevonden en daarna zo snel mogelijk de taxi terug naar het schip genomen. Een volkomen uitgestorven centrum van de stad zonder dekking op de mobiel met een rond dwarrelende buurvrouw is gewoon te link...

Zonder enige twijfel was Palermo het hoogtepunt van de reis. We kenden de stad niet. Eerder waren we vanuit Calabrië eventjes op het eiland Sicilië. Dat is een van de grootste eilanden van de Middellandse zee. Palermo is tegenwoordig vooral bekend vanwege de Maffia. Niet vanwege zijn stedenschoon. Dat is ten onrechte. Napels en Sicilië vormden eeuwenlang een koningrijk. Tot het samengaan tot het huidige Italië rond 1870 was het een zeer welgesteld koninkrijk. Echter de concurrentie vanuit Noord Italië vaagde de bestaande industrie van Napels van volledig van de landkaart. Daar is het gebied nooit meer van hersteld. De steden Napels en Palermo tonen nog veel van de voormalige rijkdom. Ik kende de stad niet. Gelukkig slaagden we erin om een rondreisbus te vinden, die een goed beeld van de structuur van de stad gaf. Daarna konden we te voet de mooiste plekjes op de foto zetten. Qua afstanden liep het wel een beetje uit de hand. Mopperend en scheldend wisten we rond het middaguur de buurvrouw in een voortreffelijk achteraf gelegen restaurant binnen te loodsen. Dat maakte veel van de ontberingen weer goed.

Napels hebben we inmiddels ook meerdere malen bezocht. Het is een stad ingeklemd tussen de heuvels. Met viaducten rij je met de 'hip on hip off' bus honderden meters boven de rest van de stad naar het uitzichtpunt boven de stad. Het verkeer in de stad is een ramp. Ook de bus weet zich daar niet geheel aan te onttrekken. Vanuit Bacoli zijn we met de auto wel naar de stad gereden. In het spitsuur moet je dan denken aan anderhalf uur in de file om de stad in of uit te komen. De rondrit hebben we nu tweemaal in korte tijd gedaan. Het is een korte rit en tamelijk prijzig. We troffen de bus vlak voor het eindpunt. Dat had tot gevolg, dat we drie kwartier zaten te blauwbekken boven op tot er weer voldoende passagiers waren. In het centrum van de stad ligt het Koninklijke paleis, het kasteel, de haven en wat fraaie gebouwen. Indertijd (dertig jaar geleden) werd ons ten zeerste afgeraden om zelf verder te stad in te gaan. De gids was nogal beducht voor 'administratie'. Mijn redelijk welgestelde vader werd indertijd beroofd van zijn fotocamera. Het was een ouderwetse. Hij was nu in de gelegenheid van het verzekeringsgeld een nieuwe te kopen, die automatisch scherp stelt zonder dat moeder de vrouw het over verspilling had...

De laatste plaats van de cruise was Savona. We waren er nooit eerder geweest. Er is een treintje. We kwamen ermee in een naburig dorpje met een mooie kerk. Daarna het echte centrum ingelopen. Het is niet echt toeristisch. Binnen de muren troffen we bv geen enkel restaurant, maar wel minstens een dozijn taartenwinkels. Alleen in de haven hebben ze een aantal uitstekende restaurants. We vonden ze pas toen we in wanhoop besloten maar aan boord te gaan eten. Het is een beperkte plaats met relatief weinig bezienswaardigheden. Ik ben er in geslaagd wat aardige foto's te schieten.